Begin jaren 1970 is Piet Muysers een stoeterij begonnen met dekhengsten in Melderslo die regionaal maar ook nationaal bekend was. In deze nieuwsbrief leest u meer over de geschiedenis van deze stoeterij.

Vanuit Oirlo naar Melderslo

Piet Muysers is geboren en getogen in het naburige dorp Oirlo. Piet kreeg een verhouding met An Geurts (van Deckers Tren d’n Blaktweg). An bleek uiteindelijk de ware voor Piet en ze stapten in het huwelijksbootje. Ze besloten na hun huwelijk eind jaren 1950 zich in Melderslo te vestigen. Er werd een stuk grond gekocht van de familie Geurts aan de Vlasvenstraat en er kon gestart worden met de bouw van hun bedrijf.

Champignonteelt, konijnen en cavia fokkerij

Piet en An bouwden als eerste de cellen voor de champignonteelt. Want er moest zo snel mogelijk brood op de plank komen. De cellen waren eind  1959 gereed waarna er gestart kon worden met de bouw van hun huis aan de Vlasvenstraat 19. Het typische woonhuis en bijbehorende cellen staan er nog steeds.

Tussentijds woonde het kersverse echtpaar in bij de familie Geurts aan de Blaktweg (bron: ‘Melderslo Destijds’ foto 6.20, pagina 112).

Zoals gezegd werden er eerst drie champignoncellen gebouwd en één voorbereidingsruimte. Er werd destijds nog in kisten geteeld en de voorbereidingsruimte was dus nodig om de kisten voor te bereiden voor de champignonteelt. De mest werd nog zelf gemaakt, dus alles bij elkaar was het een intensieve en trage teelt in vergelijking met nu. Meer informatie over champignonteelt in Melderslo: hier.

Om maximaal gebruikt te maken van het gebouw werden er in de ruimte van bovenkant cel tot aan de nok kippen gehouden. Deze waren uiteraard voor de consumptie en de mest werd weer gebruikt om er champignonmest van te maken. In 1972 kwam er om economische redenen een saneringsregeling voor de champignonteelt waar Piet gebruik van maakte. Hij stopte helemaal met de champignonteelt en richtte zich vanaf toen op de konijnenfokkerij, wederom voor de consumptie. Uiteraard werden hier de voormalige cellen voor gebruikt. In de loop der jaren werden alle gefokte konijnen geleverd aan Organon voor dierproeven. Naast konijnen werden er ook cavia’s gefokt voor Organon. Rond 1975 stopte de leverantie aan Organon en hierna richtte Piet zich volledig op de pony’s.

Start van de stoeterij

Piet en An hadden altijd pony’s. Maar na 1975 lag de focus echt op het dekken van pony’s en kun je dus spreken van een echte stoeterij. Petro: Er liepen soms wel meer dan 20 pony’s rondom ons huis. Het was altijd een komen en gaan van pony’s en mensen.

De eerste hengsten kocht Piet begin 1970 in Helmond. Dit waren Twyford Mark en Rotherwood Cocopop. Beide hengsten waren Welsh pony’s en dus in het verenigd koninkrijk gefokt. Piet heeft altijd alleen gefokt met het Welsh pony ras en heeft ook meerdere malen echte tophengsten gehad. Door zijn passie en goed oog voor de pony’s groeide het bedrijf uit tot een goed lopend bedrijf met regionale en nationale bekendheid. Christien: Alle pony’s moesten ingereden worden en daar hadden we onze handen aan vol. Zeker de hengsten. Om gekeurd te kunnen worden moesten ze zadelmak zijn. Soms vloog je met pony en al over de kop. Zand afkloppen en weer erop en verder.

De naam van de stoeterij was Melo. Dit zijn de eerste twee en de laatste twee letters van Melderslo. Maar daarnaast was het een knipoog naar een andere regionale bekende dekhengst Nico van Melo (1935-1953).

Een mooie anekdote wordt verteld door Christien: In Lottum moest een paard gedekt worden. Maar aangezien wij alleen pony’s hadden was dit lastig. De oplossing werd gevonden door het merriepaard in een gat te zetten waardoor de ponyhengst van stal Melo zijn ”werk” kon verrichten.

In 1980 is de stoeterij Melo gestopt. Petro: Rond 1980 stond ik op het punt om het bedrijf over te nemen van mijn vader. Blijkbaar twijfelde ik hier toch over en heb uiteindelijk gekozen om als internationale chauffeur verder te gaan.

In 1983 is Piet overleden op 7 april. Zijn vrouw An is gestorven op 20 februari 2009.