Jo Nellen (1924) vertelt:
Het moet zo rond 1930 zijn geweest, veel verder gaat mijn herinnering niet. Als kind woonde ik in het “schoolhuis” in Melderslo, rechts van het oude schoolgebouw. We woonden er met ons gezin en mijn grootmoeder Joanna Philpsen. Mijn grootmoeder is in 1932 overleden (bidprent). We hadden een mosterdveldje op de plaats waar nu het transformatorhuisje staat.

Een mosterdplant wordt ongeveer een meter hoog. Er komt een tros met gele bloemetjes aan. Daaruit groeien een soort peulen, waarin zaadjes zitten, de mosterdzaadjes. Die zaadjes werden verzameld. Ik weet niet of ze met de hand geplukt werden en of je ze moest dorsen. Er werden zaadjes bewaard om het volgend jaar weer in te zaaien.
Mijn grootmoeder deed de zaadjes in een gietijzeren kookpot met een kogelronde bodem. Ze goot er wat azijn en een beetje water bij en daarop legde ze een kanonskogel: die hadden we gekregen van Gusse Grad ofwel Grad van Helden. Dan ging ze zitten en nam de kookpot tussen haar benen. Ze draaide voorzichtig de benen van links naar voren en van rechts naar achteren. En dat steeds sneller, maar ook niet te snel want dan vloog de kogel uit de pot. Dat ging zo een tijdje door totdat de mosterd klaar was om in een pot of potjes te doen. De kookpot met de kanonskogel zijn nog te zien in de Locht.

Meer informatie

Dit verhaal is eerder gedeeld op de website van Museum De Locht: hier.

Meer over Jo Nellen. Nieuwsbrief 2013-02: Wist u dat … juf Jo Nellen op D-Day haar kweekschool-examen deed?